Σε πρόσφατη ανάλυση μας, όπου εξηγούσαμε προκαταβολικά το γιατί η επέμβαση στη Συρία ΔΕΝ θα πάρει το χαρακτήρα γενικευμένου-παγκόσμιου πολέμου, λέγαμε μεταξύ άλλων και το εξής:
[...] Πριν κάμποσο καιρό, σε ανύποπτο χρόνο ο Πούτιν είχε δεχτεί να φύγει ο Ασαντ, αρκεί η επόμενη κυβέρνηση να εξασφαλίσει τα συμφέροντα της Ρωσίας στην περιοχή - ας θυμηθούμε πχ ένα σχετικό άρθρο από τον guardian που δημοσιεύτηκε στις 18 Ιουνίου:
''The Russian president, Vladimir Putin, is willing to see the removal of the Syrian leader Bashar al-Assad, but only if it leads to a balanced government and not a dangerous power vacuum of the kind that followed Saddam Hussein's removal in Iraq, British officials believe after two days of intensive talks at the G8 summit.''
Θεωρώ λοιπόν, ότι κάπου εκεί είναι η "κόκκινη γραμμή" για τη Ρωσία: Θα δεχόταν να θυσιάσει τον Ασαντ, αλλά όχι τα συμφέροντα της στην περιοχή.
Οπότε, ναι μεν θα μπορούσαμε να έχουμε έναν -περιορισμένης έκτασης ΝΑΤΟικό βομβαρδισμό, όπως στη Λιβύη, αλλά όχι χωρίς ανταλλάγματα προς τη Ρωσία (και την Κίνα). Αυτά τα ανταλλάγματα δύσκολα θα τα μάθουμε, τουλάχιστον όχι αμέσως [...]
Χτες και , λίγο πριν ξεκινήσουν και οι προγραμματισμένες συνομιλίες των G-20, ο Πούτιν έδωσε μια συνέντευξη, στην οποία ουσιαστικά επανέλαβε αυτή την πρόταση που είχε κάνει και παλιότερα προς τη Δύση:
Συγκεκριμένα, ο Πούτιν δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να δεχτεί έναν βομβαρδισμό-απομάκρυνση του Ασαντ από την εξουσία, "αρκεί να αποδεχτεί από τη Δύση ότι έχει χρησιμοποιήσει χημικά όπλα".
Ουσιαστικά ο Πούτιν στέλνει το εξής μήνυμα προς τη Δύση: "Αν μου δώσετε αρκετά ανταλλάγματα, δεν έχω αντίρρηση να εξοντωθεί η μαριονέτα μου στη Συρία (Ασαντ). Βομβαρδίστε τον, τι με νοιάζει εμένα; Αρκεί όμως να διασφαλιστούν κάπως τα συμφέροντα της Ρωσίας".
Τώρα λοιπόν που αρχισαν οι συνομιλίες της G-20, ο Πούτιν "ρίχνει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων" την πρόταση του, και μένει να δούμε τι θα απαντήσει η Αμερική (βέβαια η απάντηση μπορεί να δωθεί παρασκηνιακά, χωρίς δηλαδή να μάθουμε αμέσως τι -και αν- θα συμφωνήσουν).
Κάτι ακόμα: Ο Πούτιν δήλωσε στην συνέντευξη του ότι "είμαι ανοιχτός σε έναν βομβαρδισμό του Ασαντ, αρκεί να αποδειχθεί ότι όντως έχει χρησιμοποιήσει χημικά όπλα".
Στην πραγματικότητα όμως, η Δύση δεν έχει καμία τέτοια απόδειξη (αν είχε, θα την είχε ήδη παρουσιάσει). Ίσως λοιπόν ο Πούτιν να μπλοφάρει, να προσπαθεί δηλαδή να δείξει ένα "διαλλακτικό" πρόσωπο, αρκεί η Δύση να παρουσιάσει αποδείξεις για όλα αυτά που ισχυρίζεται εναντίον του Ασαντ. Αν η Δύση δε μπορέσει να παρουσιάσει τέτοιες αποδείξεις, τότε ο Πούτιν θα έχει πετύχει μια μεγάλη νίκη, τόσο διπλωματικά, όσο και "ηθικά", στα μάτια της "διεθνούς κοινής γνώμης".
Προσωπικά όμως κλίνω περισσότερο στην πρώτη εκδοχή - ο Πούτιν ξέρει πολύ καλά ότι οι αποδείξεις μπορούν εύκολα να κατασκευαστούν ακόμα και αν δεν υπάρχουν. Το μόνο που χρειάζεται να υπάρχει είναι λίγη "καλή θέληση" να κοροϊδέψουμε τον κόσμο, και μετά μπορούμε να εμφανίσουμε ένα σωρό αποδείξεις για το οτιδήποτε.
Αυτό όμως που τελικά ενδιαφέρει τον Πούτιν, όπως και κάθε ιμπεριαλιστή, δεν είναι η "αλήθεια", ούτε η "δικαιοσύνη", ούτε "το καλό ότι λαού της Συρίας", ούτε τίποτα τέτοιο. Αυτό που ενδιαφέρει τον Πούτιν είναι να εξασφαλίσει τα δικά του συμφέροντα, και θεωρώ ότι ΑΝ η Δύση του κάνει μια καλή πρόταση που να τον καλύπτει, τότε θα δώσει τη συγκατάθεση του για την εισβολή στη Συρία και την απομάκρυνση του Ασαντ.
πηγη Κατοχικα Νεα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου