Στην άσκηση αυτή, θα συγκεντρωθούν τεράστιες δυνάμεις σε μια πρωτοφανή κινητοποίηση στο ρωσικό νότο με υποθετικό χώρο δράσης όχι μόνο τον Καύκασο, αλλά και την Κασπία Θάλασσα και την ανατολική Μαύρη Θάλασσα, ενώ ακόμη, θα εμπλακούν και ο δυνάμεις της Αρμενίας.
Συνολικά – σύμφωνα πάντα με τον υπαρχηγό των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων, στρατηγό Αλεξάντερ Ποστνίκοβ – θα εμπλακούν σε όλη την Ρωσία περί τους 50.000 στρατιωτικό προσωπικό, ενώ 8.000 στρατιώτες θα συμμετάσχουν στην τελική φάση της άσκησης, η οποία προβλέπει κανονικές επιχειρήσεις κατά εισβολέων στην περιοχή του Καυκάσου.
Στην άσκηση αυτή, θα δοκιμαστεί το σύνολο των νέων ρωσικών αντιβαλλιστικών/αντιαεροπορικών συστημάτων όπως Tor M2, Pantsir S1, S-400, εκσυγχρονισμένα άρματα T-90 και για πρώτη φορά θα πραγματοποιηθούν βολές των βαλλιστικών συστημάτων τύπου Iskander-M. Τα βλήματα αυτά θα εξομοιώσουν τόσο τακτικές, όσο και πυρηνικές επιθέσεις. Αυτή η επιλογή, της προσομοίωσης δηλαδή πυρηνικών επιθέσεων, έχει μεγάλη σημασία, αφού η Ρωσία βάζει μπροστά και ανοιχτά πια για πρώτη φορά μάλιστα, μετά από πολλές δεκαετίες, την πυρηνική της δύναμη.
Ποια θα είναι όμως η στάση της Ελλάδας, σε μια τέτοια πιθανότητα, μετωπικής ή ακόμη περιορισμένης σύγκρουσης των Ρώσων, με τους Αμερικανούς και τους δορυφόρους των; Θα συνεισφέρει με έμψυχο δυναμικό στις ΝΑΤΟικές δυνάμεις; Θα επαναλάβει δηλαδή το εγκληματικό λάθος του Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος απέστειλε το 1919 στην Ουκρανία μια ολόκληρη ταξιαρχία (23.500 άνδρες), για να πολεμήσει τους «κακούς» κομμουνιστές; Με βαρύ τίμημα 398 νεκρούς και 657 τραυματίες, αλλά και με έναν οργισμένο Λένιν, ο οποίος στήριξε με κάθε μέσο τον σφαγέα του Ελληνισμού, Μουσταφά Κεμάλ αλλά και με έναν ακόμη πιο οργισμένο Στάλιν, ο οποίος τιμώρησε τους Ποντίους της τότε Σοβιετικής Ένωσης, με εκτελέσεις αλλά και με μαζικές εκτοπίσεις; Ή αντιθέτως, θα κρατήσει μια ισορροπημένη στάση, απέναντι στους φυσικούς και ιστορικούς μας συμμάχους, Ρώσους και Σέρβους;
Οι εκτιμήσεις του σοβαρότερου γεωστρατηγικού αναλυτή στην νεώτερη ιστορία της χώρας μας, του Παναγιώτη Κονδύλη, δυστυχώς για μας, είναι εντελώς απαισιόδοξες. Γράφει ο Κονδύλης: «… ένα καθοριστικό γνώρισμα της σημερινής ελληνικής εθνικής ζωής, δηλαδή της εθνικής ζωής μετά τη γεωπολιτική συρρίκνωση του Ελληνισμού, είναι η απουσία ιστορικών στόχων ικανών να κινητοποιήσουν συνειδητά και μακροπρόθεσμα συλλογικές δυνάμεις». Κοντολογίς, προβλέπει ο Κονδύλης, πως η πιθανότητα να λειτουργήσει η ελληνική κοινωνία με κοινωνικοποιημένη τη συλλογική της συνείδηση και να γίνει φράγμα στον Τουρκικό επεκτατισμό, είναι ελάχιστη, σε πλήρη αντίθεση με αυτό που προβλέπει ο αρθρογράφος της Πράβδα, Stanislav Mishin. Αν και πρέπει να παρατηρήσουμε πως σύμφωνα με τον Μίσιν, «τα κάστανα από τη φωτιά», θα τα βγάλουν «σε μια δεύτερη φάση και μετά την υποχώρηση του τακτικού ελληνικού στρατού, Βορειοελλαδίτες, σε συνεργασία με Σέρβους και Ρώσους εθελοντές».
Όπως και έχει όμως η κατάσταση και για όποιο σενάριο επαληθευθεί, η στρατιωτική ηγεσία της χώρας, θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική στις επιλογές των πολιτικών. Θα πρέπει να λάβει υπόψη της σε μια τέτοια περίπτωση, πρωτευόντως το συμφέρον της Πατρίδας και του Λαού μας και δευτερευόντως τις όποιες εντολές των αντιπροσώπων της Τρόϊκας και του ΔΝΤ, που κυβερνούν τη χώρα.
Αν φυσικά δεν θέλουν να μείνουν στο ίδιο ράφι των αζήτητων της ιστορίας, όπως εκείνος ο δυστυχισμένος ναύαρχος, ο οποίος αντί να κάνει το καθήκον του στα Ίμια, περιέρχονταν από υπουργικού… καναπέως σε πρωθυπουργικό καναπέ, περιμένοντας εντολές από τους… (τρομάρα μας!!!) πολιτικούς όπως ο Σημίτης, ο Αρσένης, ο Πάγκαλος κλπ.
Τα τύμπανα του πολέμου πια ηχούν, οι Ρώσοι «κατεβαίνουν» στην ευρύτερη περιοχή και στο Αιγαίο σε πλήρη διάταξη μάχης» και ο καθείς εξ’ ημών, θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους είναι και με ποιους όχι.
πηγη. anti-ntp.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου